Katedra Studiów Latynoamerykańskich i Porównawczych WSMiP UŁ
ma przyjemność zaprosić do udziału w interdyscyplinarnej konferencji naukowej
pt. „Emocje w polityce i kulturze”.
Termin: 16 listopada 2023 (czwartek)
Miejsce konferencji: WSMiP UŁ, ul. Składowa 43, Sala Rady Wydziału (I piętro)
Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do zapoznania się
ze szczegółowym programem konferencji (PDF).
Emocje i afekty są częścią polityki i kultury w tym samym stopniu, co jej racjonalne uwarunkowania i przekazy. Można je odnaleźć w retoryce mów politycznych, począwszy od klasycznych przemówień wodzów i parlamentarzystów, poprzez inspirowane nimi odezwy ważnych postaci historii współczesnej, aż po czasy najnowsze. Przekaz kierowany bezpośrednio do emocji często decydował o wynikach kampanii militarnych i parlamentarnych, a w szerszym znaczeniu o przebiegu historii świata. Zdawali sobie z tego sprawę zarówno obrońcy demokracji, jak i dyktatorzy, dostosowując swoje przesłanie do nastrojów społecznych, niejednokrotnie kreowanych przez nich samych. Stąd częste użycie emocji w działaniach propagandowych, mających na celu wywołanie określonych reakcji fizycznych: wstrętu, ekstazy, oburzenia, a współcześnie w kampaniach reklamowych oraz manipulacjach i akcjach politycznych, stawiających sobie podobne cele, choć realizowanych innymi środkami.
Pomimo, że żyjemy w czasach, gdy dostęp do informacji jest większy niż kiedykolwiek w historii, w ostatnich latach można zauważyć nasilenie emocji przy kierowaniu przekazów politycznych. O zwycięstwie poszczególnych programów decydują nie tyle przesłanki racjonalne, co właśnie emocjonalność przekazu. Kto bowiem spodziewał się przeforsowania polityki opuszczenia UE przez Wielką Brytanię jeszcze dziesięć lat temu, gdy Brexit wydawał się tematem marginalnym, czy też zwycięstw polityków, których poglądy można określić jako radykalne, a czasem nawet sprzeczne z dyktatami rozumu? Częściową odpowiedź można odnaleźć w ogólnych uwarunkowaniach naszej epoki – postmodernistycznych „małych narracjach”, związanych z nimi postprawdach i alternatywnych faktach, symulakrach i hiperrzeczywistości. Za równie ważne można uznać upowszechnienie nowych mediów, dających możliwość wyrażania opinii tej części społeczeństwa, która zazwyczaj milczy podczas oficjalnych debat, zwiększenie znaczenia influencerów, czy danie szerszych możliwości autopromocji poza oficjalnymi kanałami informacyjnymi. Bardziej niż kiedykolwiek sprawdzają się tu założenia teorii Henri Bergsona, który uważał, że emocja i afekt są konieczne do pojawienia się myśli.