Prof. dr hab. Andrzej de Lazari
W 1969 ukończył studia literaturoznawcze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1981 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1989 r. stopień doktora habilitowanego ze specjalnością w zakresie literaturoznawstwa rosyjskiego na podstawie monografii Poczwiennictwo Z badań nad historią idei w Rosji na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego. W 1997 uzyskał tytuł profesora.
Uczeń prof. Andrzeja Walickiego, znawca problematyki historii rosyjskiej kultury, religii, filozofii i myśli społeczno-politycznej. Kierownik Katedry Europy Środkowej i Wschodniej oraz Katedry Studiów Europejskich na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Kierował również Interdyscyplinarnymi Zespołami Badań na UŁ: Religioznawczym i Sowietologicznym. W latach 2001–2004 był kierownikiem pracy badawczej Wzajemne uprzedzenia pomiędzy Polakami i Rosjanami w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Na UMK w Toruniu związany był z Instytutem Politologii na Wydziale Humanistycznym oraz Instytutem Filologii Słowiańskiej na Wydziale Filologicznym.
Autor oraz redaktor wielu publikacji na temat historii Rosji i jej kultury oraz stosunków polsko-rosyjskich, w tym książek:
• „Poczwiennictwo”. Z badań nad historią idei w Rosji, Łódź 1988
• Mentalność rosyjska. Słownik, Katowice 1995 (redakcja)
• Idee w Rosji. Leksykon rosyjsko-polsko-angielski, t. 1–5, Warszawa 1999, Łódź 1999–2003
• W kręgu Fiodora Dostojewskiego. „Poczwiennictwo”, Łódź 2000
• Wzajemne uprzedzenia pomiędzy Polakami i Rosjanami, materiały konferencyjne, Łódź, 2–5 grudnia 2001, Łódź 2001 (redakcja)
• Dusza polska i rosyjska (od Adama Mickiewicza i Aleksandra Puszkina do Czesława Miłosza i Aleksandra Sołżenicyna), materiały do „katalogu” wzajemnych uprzedzeń Polaków i Rosjan, Warszawa 2004 (redakcja)
• Polacy i Rosjanie: przezwyciężanie uprzedzeń, Łódź 2006 (redakcja: Andrzej de Lazari, Tatiana Rongińska)
• Zaprogramowanie kulturowe narodów Europy, Łódź 2007 (redakcja: Andrzej de Lazari, Olga Nadskakuła, Magdalena Żakowska)
• Polacy i Rosjanie we wzajemnej karykaturze, Warszawa 2008 (współautor: Oleg Riabow)
• Polskie i rosyjskie problemy z rosyjskością, Łódź 2009
• Europa i Niedźwiedź, Warszawa 2013 (współautorzy: Oleg Riabow, Magdalena Żakowska)
W latach 2017-2019 współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Mosty Europy.
Marian Broda
Ur. 11.12.1954 r. w Zgierzu. Na Uniwersytecie Łódzkim ukończył socjologię i filozofię. Od 1978 r. pracował w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ, a od 2001 r. na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ, gdzie kierował Katedrą Badań Wschodu, a następnie Katedrą Europy Środkowej i Wschodniej; ostatnio pracował w Katedrze Teorii i Historii Stosunków Międzynarodowych. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2014 r.
Zainteresowania naukowe: rosyjska filozofia i myśl religijna, społeczna i polityczna, mentalność i tradycja kulturowa Rosjan, uwikłania współczesnej świadomości społeczno-politycznej w archaiczne struktury mentalne i kategorie mitu.
Autor 11 monografii wydanych w Polsce (m.in. Historia i eschatologia. Studia nad myślą Konstantego Leontjewa i „zagadką Rosji”, Narodnickie ambiwalencje. Między apoteozą ludu a terrorem, Mentalność, tradycja i bolszewickie doświadczenie Rosji, „Zrozumieć Rosję”? O rosyjskiej zagadce-tajemnicy, Głos Rosyjskiej Prawdy… „Zrozumieć Dostojewskiego – rozumieć Rosję?) oraz w Rosji (Poniat’Rossiju?, Problemy s Leontjewym, Russkije woprosy o Rossii), a także ponad 150 artykułów, części monografii, haseł leksykonowych i opracowań redakcyjnych opublikowanych w kilkunastu krajach.
W 2001 r. został zwycięzcą ogólnopolskiego plebiscytu wykładowców „Extra Gość Roku”, zorganizowanego przez „Dlaczego. Tygodnik Studencki”.
W 2007 r. opublikowano w Moskwie monografię Russkije woprosy o Rossii (diskurss Marianom Brodoj), poświęcono analizie jego prac badawczych, autorstwa I. Lewiasza, profesora Białoruskiej Akademii Nauk.
Członek m.in. International Dostoevsky Society, Obszczestwiennogo Fonda Konstantina Leontjewa i Międzynarodowej Rady Redakcyjnej „Issledowatielskogo Żurnała Russkogo Jazyka i Litieratury”, wydawanego na Uniwersytecie Teherańskim.
Prof. nadzw. dr hab. Stanisław Konopacki – profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Łódzkim. Jako stypendysta w zakresie integracji europejskiej przebywał na uniwersytetach w Sienie, Hull, Canterbury, Dublinie, Rennes I oraz London Metropolitan University. Wielokrotny beneficjent programów Komisji Europejskiej oraz stypendysta Jean Monnet Chair. Autor książek: Polska w dryfującej Europie (A. Marszałek, Toruń 2011); The end of Europe. Is the EU capable for further enlargement? (EUI Florence Research Laboratory, 2007); Obywatelstwo europejskie w kontekście członkostwa Polski w Unii Europejskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2005), Integracja Europy w dobie postmodernizmu (INPiD, UAM 1998), współautor Changing Europe (Routledge, New-York-London, 2002) oraz National and Ethnic Identity in the European Context (Łódź University Press, 2001); redaktor: Polska pięć lat w Unii Europejskiej (Ibidem, 2009); współredaktor: Od stowarzyszenia do członkostwa (Instytut Europejski, Łódź 1998). Opublikował ponad siedemdziesiąt artykułów w wydawnictwach polskich i zagranicznych. Członek towarzystw naukowych: Polish European Community Studies Association (PECSA) i University Association for Contemporary European Studies (UACES). Prowadził wykłady na uczelniach zagranicznych: Al-Farabi Kazakh University w Ałma Acie; Uniwersytet Provence w Aix-en-Provence; Uniwersytet Isik w Stambule; Uniwersytet w Joensuu; Uniwersytet w Växjö; Uniwersytet w Ankarze; Maastricht Centre for Transatlantic Studies. Pan Profesor odszedł 7 lutego 2017 roku.
Krzysztof A. Kuczyński Ur. 2.04.1948 w Jeleniej Górze. Studia filologii germańskiej na Uniwersytecie Łódzkim (tytuł mgr - 1971). Stopień dr za pracę o tematyce polskiej w prozie NRD (UŁ, promotor Arno Will, 1975); stopień dr hab. za rozprawę o recepcji literatury RFN w Polsce (Uniwersytet Wrocławski, 1981); tytuł profesora 1993.
W latach 1971-2001 pracował na Wydziale Filologicznym UŁ, m.in. kierownik Katedry Literatury i Kultury Niemiec, Austrii i Szwajcarii; w latach 2001-2018 na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologii UŁ, m.in. kierownik Katedry Badań Niemcoznawczych. W latach 2002-2011 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku.
Funkcje społeczne, m.in.: prezes O/Ł Towarzystwa Polsko-Austriackiego, współzałożyciel i 2-krotny przewodniczący Polskiego Towarzystwa im. Gerharta Hauptmanna, przewodniczący Rady Muzealnej przy Muzeum Miasta Łodzi. Członek m.in. Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, Gerhart-Hauptmann-Gesellschaft (Berlin). Odznaczony m.in.: Krzyż Kawalerski Polonia Restituta, Medal Wojewody Włocławskiego, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda im. Alexandra von Humboldta (Niemcy). Promotor 7 prac doktorskich, ok. 800 prac magisterskich i ok. 400 prac licencjackich. Redaktor naczelny kilku czasopism naukowych, m.in. "Rocznik Karla Dedeciusa", "Carl und Gerhart Hauptmann-Jahrbuch", "Niemcy - Austria - Szwajcaria".
Zainteresowania naukowe: Polsko - niemieckie i polsko-austriackie stosunki literackie i kulturalne XX wieku, literatura niemieckiego Śląska do 1945 r. (w tym twórczość Carla i Gerharta Hauptmannów), translatorskie dzieło Karla Dedeciusa. Autor i redaktor ponad 50 pozycji książkowych, ponad 1200 artykułów, szkiców i recenzji.
Bibliografia: "Bibliografia prac drukowanych prof. zw. dr hab. Krzysztofa A. Kuczyńskiego w 70. rocznicę urodzin", oprac. Tadeusz Dubicki i Ernest Kuczyński, Łódż 2018, ss.173 (zawiera także biogram i literaturę przedmiotową).
Zbigniew Podlasiak, doktor nauk ekonomicznych. Urodził się w Łodzi w 1946 roku. Studiował w latach 1964-1968 na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1970-1971 brał udział w programie podyplomowych studiów w Centre Européen Universitaire w Nancy (Francja) . W 1976 r. uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych ze specjalnością Teoria Ekonomii. W latach 1980-1988 pełnił funkcję Pełnomocnika Dziekana Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ ds. Toku Studiów. W 1988 roku uzyskał stypendium Rządu Republiki Francuskiej na semestralne studia w Université Partis X- Nanterre. Od 1991 r. pracował w Centrum Badań i Studiów Francuskich UŁ oraz był wykładowcą przedmiotów ekonomicznych na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych. W 2011 roku przeszedł na emeryturę kontynuując pracę w niepełnym wymiarze godzin. Główne zainteresowania naukowe to ekonomia instytucjonalna, polityka przemysłowa oraz ochrona prawna konkurencji. Opublikował w sumie 56 opracowań naukowych w formie książek, artykułów w czasopismach fachowych oraz ekspertyz dla ówczesnego Urzędu Antymonopolowego i Ministerstwa Przemysłu i Handlu RP.